Revolution der Erziehung. Reden aus den Jahren des Aufbaus (Monachium, 1938)- propagandowa publikacja prezentująca zbiór przemówień prominentnego niemieckiego nazisty, mianowanego w 1931 roku przez Adolfa Hitlera (1889-1945) na przywódcę Hitlerjugend Baldura vob Schiracha (1907-1974).Tematyka wystąpień zgodna z ideologią narodowosocjalistyczną nawiązywała do hitlerowskich wzorców wychowania, które miały kształtować głębokie przywiązanie do dyscypliny, nacjonalizmu i antysemityzmu, kultu wodza, a przy tym wpajać dzieciom i młodzieży nazistowskie ideały aryjskości. Propagandowe mowy, zgodnie z marzeniami i postulatami ideologów narodowego socjalizmu w państwie Hitlera ukształtować miały „nowego człowieka” by zapewnić trwałość idei i umocnić wpływy. Cały naród musiał być zwarty duchowo, karny i ślepo oddany idei Tysiącletniej Rzeszy. Dla przywódców narodowosocjalistycznych Niemiec oznaczało to, że w ludziach, a przede w wszystkim w młodzieży należy wytworzyć głęboko zakorzenione poczucie jedności oraz przynależności narodowej. NSDAP uważało młodzież za fundament nowego świata, widząc w młodych ludziach przyszłych członków partii, rodziców oraz żołnierzy. Naziści sądzili zatem, że młodzież jest kluczem do przetrwania i dobrej kondycji „ludowej wspólnoty” (Volksgemeinschaft). Chcieli wychować dzieci zarówno świadome kwestii rasowych, jak i fizycznie zdolne do zbudowania nowej przyszłości dla Niemiec.